De lagere school reünie

Het heeft iets bijzonders om naar een klasse reünie van de lagere school te gaan. Je staat in een ruimte met mensen die je eigenlijk niet (meer) kent en 40 jaar geleden voor het laatst hebt gezien toen je 12 jaar oud was.

Eigenlijk zijn het vreemden voor je maar toch is er een gevoel van verbinding en herkenbaarheid, het is alsof je oude vrienden weer terug ziet. Het is ook een reis terug naar het verleden, je haalt herinneringen op aan een tijd waar je misschien niet veel meer aan denkt. En vaak worden die herinneringen aangevuld en verrijkt met verhalen van je klasgenootjes die je misschien was vergeten of nooit geweten hebt. Het is terugkeren naar een tijd van onschuld, onwetendheid, zorgeloosheid en een nog onvervuld potentieel.

Parallel met de verhalen uit een gedeeld verleden lopen de verhalen van het heden, en zo ontstaat er een brug tussen wie je was en wie je bent geworden. Een brug die open gaat en een pad blootlegt tussen de 12 jarige en de 52 jarige versie van jezelf.

Het voelde aan als een confrontatie met mezelf en het bracht allerlei vragen naar de oppervlakte in de dagen na de reünie. Wie was ik als kind? Wie ben ik geworden? Ben ik gelukkig met wie ik geworden ben? Is er een deel van het verleden dat onze toekomst bepaalt?

Spijtig genoeg hoorde ik deze avond ook van het overlijden van 2 klasgenootjes. Op veel te jonge leeftijd kwam hun leven aan een einde en ook dat geeft weer voedsel voor gedachtes. Het is geen geheim dat de perceptie van tijd sneller gaat naarmate we ouder worden. Hoogstwaarschijnlijk betekend dit dat ik meer herinneringen heb uit het verleden dan dat ik nieuwe herinneringen kan creëren uit de toekomst.

Eén van de dingen waar veel mensen spijt van hebben op hun sterfbed is dat ze wilde dat ze meer contact hadden gehouden met de vrienden uit hun verleden. Misschien is dat wel de reden waarom een klasse reünie zo’n bijzondere gebeurtennis is, het brengt ons weer in contact met wie we werkelijk waren. Het helpt ons herinneren aan een tijd voordat de wereld ons vertelde wie we moesten zijn.

Geniet van jouw Reis,