Waarom stak de kip de weg over?

Ongetwijfeld heb je deze vraag wel eens voorbij zien komen, vaak gevolgd door een humoristisch antwoord. Maar waarom stak de kip nou echt de weg over? Waarom kon de kip niet gewoon aan één kant van de weg blijven, scharrelend tussen de andere kippen? Wat bezielde de kip om met gevaar voor eigen leven de weg over te steken naar de onbekende overkant? Wat hoopte de kip aan te treffen aan de andere kant?

Zo’n 4 jaar geleden besloot ik om alles op te geven in Nederland en te gaan reizen. Ik kan je vertellen dat het best wel een ‘dingetje’ is om alles op te geven, huis verkopen, bedrijf verkopen, baan opzeggen, al je (financiële) zekerheden opgeven en het onzekere avontuur omarmen. Vaak zie je alleen de mooie reisverhalen met de bijbehorende foto’s op social media maar de reis kan je ook brengen naar de duisternis, zoals ik heb mogen ervaren. Naast alle mooie ervaringen leverde het mij ook een ‘journey to the heart of darkness op’. Niet heel plezierig als je er in zit maar zeer verrijkend als je jezelf eruit weet te trekken.

Mijn terugkomst na een jaar reizen voelde in eerste instantie aan als een nederlaag en het duurde een tijdje voordat ik mezelf weer had gevonden en vorm kon geven aan mijn leven. Helaas was dat van korte duur want vrij snel na mijn terugkeer werden we massaal geconfronteerd met de volgende crisis. Net zoals vele met mij werd ik gedwongen om mezelf een paar belangrijke vragen te stellen over de toekomst. Al die vragen leidde uiteindelijk naar het antwoord dat ik ergens wil wonen waar het mooier is. Waar het klimaat beter is, waar het rustiger is, waar nog veel te ontdekken valt, waar ik kan doen wat ik wil doen, waar ik anderen kan helpen en waar ik nieuwe avonturen kan beleven. Dat leidde er uiteindelijk toe dat we voor de 2e keer de keuze maakte om alles op te geven en naar het buitenland vertrokken. Minder spannend dan de eerste keer maar daarom niet minder avontuurlijk. Deze keer hebben we het wat dichter bij huis gezocht en zijn we in Portugal terecht gekomen.

Ik geloof dat het leven te kort is om altijd maar in hetzelfde kringetje te lopen; dezelfde omgeving, dezelfde mensen, hetzelfde klimaat, hetzelfde soort eten, hetzelfde soort entertainment etc. Ik weet dat mijn brein het geweldig vindt om te kiezen voor de veilige, comfortabele en vertrouwde optie maar tegelijkertijd voel ik van binnen de oproep tot avontuur en het tikken van de klok. Misschien is het mijn leeftijd, de tijd waarin we leven, een spirituele roeping of iets wat ik nog mag ontdekken maar de reden voor deze ietwat avontuurlijke keuze is net zo eenvoudig als het antwoord op de vraag waarom de kip de weg overstak: omdat de kip dacht dat het aan de overkant beter zou zijn.

Maar genoeg over mij. Denk jij er ook wel eens aan om de weg over te steken? Stel je eens voor dat je zelf kunt bepalen wat er aan de andere kant van de weg te vinden is, wat zou dat dan zijn? Wat maakt het dat je aan deze kant van de weg blijft, is er iets dat je tegen houdt? Stel je nou eens voor dat jij die gedachtes over die andere kant van de weg met een reden hebt. Zou je dan niet willen ontdekken hoe je aan de andere kant van de weg kunt komen? Zou je niet op onderzoek willen gaan, zou je niet de oproep tot avontuur willen beantwoorden?

Much love,