Back in the saddle again

Wat doe je wanneer het leven je ‘uit het zadel slaat’ en je op de grond ligt? Angst en onzekerheid worden afgewisseld met verdriet en spijt en er valt geen lichtpuntje te bekennen in de duisternis waarin je leven is omhuld. Hoe klauter je uit dit diepe dal, terug naar een zonnigere toekomst?

Toen ik er 2 jaar geleden voor koos om mijn bedrijf, onze woning, auto en de meeste van onze spullen weg te doen om te gaan reizen, kon ik niet bedenken welke impact dit zou gaan hebben op mijn leven. Reizen is een fantastische manier om andere landen, mensen, culturen en denkwijzes te ontdekken en tegelijkertijd jezelf beter te leren kennen. Ineens ontstaat er tijd en ruimte om over jezelf na te denken waar je normaal gesproken niet aan toe komt. En dat leverde in mijn  geval hele mooie maar ook hele donkere momenten op.

Vaak horen we alleen verhalen over de ‘happy side’ of life maar de waarheid is dat de mooiste bloemen aan de rand van de afgrond staan. En de afgrond is vaak een ‘scary’ plaats die we meestal proberen te vermijden. Maar wat gebeurt er als je toch besluit om naar de afgrond te gaan en valt… diep valt!

Mijn meest duistere periode in mijn leven (tot nu toe) mocht ik ervaren toen we noodgedwongen terug moesten keren naar Nederland. Mijn leven was op dat moment één grote puinhoop geworden en ik had het allemaal zelf veroorzaakt! Ik had nooit gedacht dat ik zo diep kon vallen en gedurende een periode zag ik het niet meer zitten. Mijn leven was gevuld met spijt en verdriet en ik bevond mij in complete duisternis. Ironisch genoeg was het delen van mijn gevoel in die periode wat zorgde voor een eerste lichtpuntje.

Je ontdekt het licht pas in de duisternis en soms moet je even ‘afreizen’ naar donkere tijden om je eraan te laten herinneren wie je werkelijk bent en weer de kracht en moed in jezelf te ontdekken om terug in het zadel te klimmen…

Much love,