Durf jij in de arena te stappen?

Ken je ook dat gevoel wanneer je iets moeilijks moet doen? Misschien herken je één van de volgende situaties of heb je het zelf meegemaakt:

• een sollicitatiegesprek
• een belangrijke zakenmeeting
• het geven van je eerste lezing
• mensen benaderen om ze enthousiast te maken voor jouw idee
• voor de eerste keer tegen iemand zeggen dat je van hem/haar houdt?

Het liefste wil je nog even wachten totdat jij er echt klaar voor bent en de omstandigheden perfect zijn om het te doen.

Maar de ideale omstandigheden zullen nooit komen. Je kunt wachten en zoveel informatie en advies inwinnen als je wilt, het ideale moment om het te doen zal je nooit bereiken. Je moet moedig zijn en jezelf laten zien. Je moet de arena van kwetsbaarheid betreden. Omarm je imperfecties en betreed de arena zonder enige garanties.

Bijna dagelijks word ik geconfronteerd met nieuwe uitdagingen die mij angst injagen. Het is zo makkelijk om terug te vallen op je vertrouwde wereld en de dingen blijven doen die je kent en waar je je prettig bij voelt. Dat voelt veilig en vertrouwd aan. De beruchte comfort zone. Maar hoe gelukkig ben je eigenlijk echt met je leven? Wat zou je graag anders willen? Wie zou je willen zijn, wat zou je willen doen? Misschien dat jij – net als ik – droomt van een ander leven. Een leven van passie, betekenis en avontuur.

Ben jij bereid om in de arena te stappen en te vechten voor datgene waar jij over droomt? Heb jij de moed om te laten zien wij jij werkelijk bent?

Zo’n 4 jaar geleden ontdekte ik een toespraak van Theodore Roosevelt die ik nog steeds regelmatig lees als ik weer eens geconfronteerd wordt met dingen die mij angst injagen. Dingen die ik MOET doen om verder te komen met mijn verhaal, om het leven te creëren van mijn dromen. Ik wil deze toespraak graag met je delen.  Ik hoop dat hij ook jou de moed en inspiratie geeft om de dingen te doen die jou verder brengen in het creëren van je droomleven!

Much love,

‘Het is niet de criticus die belangrijk is of de man die met zijn vinger wijst naar degene die net struikelde, of degene die altijd weet dat je het anders had moeten doen.

En zelfs als ze uiteindelijk niet slagen, hebben ze in grootsheid geleefd. Het is beter grote dingen te doen en te mislukken dan deel uit te maken van de massa zwakkelingen die geen fouten maken, maar die ook nooit échte vreugde kennen. Dat soort mensen leeft in het schemerduister waar geen grote nederlagen bestaan, maar ook geen grote overwinningen.’